Wie graag met zijn hond traint, heeft er vast wel eens van gehoord: de warming up. Zeker honden die actief zijn in de wat meer explosieve sporten, zoals Agility, Flyball of Hoopers, zullen een vorm van warming up aangeboden krijgen door hun handler. Tenminste, dat zou wel zo moeten zijn. Ik moet zeggen dat de meesten van ons dat ook wel beamen. Er wordt dan ook voor een training meestal een rondje gewandeld, zelfs een stukje gejogd en er wordt een draai linksom en een draai rechtsom gevraagd. Maar is dit wel genoeg?
Over het algemeen denken we allereerst aan het opwarmen van de spieren en pezen. Zeker bij de meer explosieve sporten, wordt er nogal wat gevraagd van het fysiek van de hond. Snelheid, (scherpe) wendingen, accelereren en bijvoorbeeld springen en landen. Dit zijn belastingen die alleen goed doorbloede en opgewarmde spieren aan kunnen. De pezen, die de verbindingen tussen de spieren en het skelet vormen, hebben ook de tijd nodig om op te warmen. Deze verbindingen zijn natuurlijk bijzonder belangrijk en mogen niet beschadigd raken. Vanwege de toch al slechte doorbloeding van pezen, vraagt een blessure hieraan heel veel geduld en soms zelfs geluk. Zaak dus om zo’n blessure te voorkomen.
Het moge duidelijk zijn, dat een warming up voor het fysiek van de sporthond erg belangrijk is. Wat echter door velen vergeten wordt, is de noodzaak van een mentale warming up. Honden die koud uit de auto getrokken worden, om direct zijn “kunstje” te laten zien, zullen er vaak niet veel van bakken. En dat is helemaal niet gek. Stel je voor dat je onderweg bent naar een toets of examen. Het is een half uurtje rijden, maar het is donker en het regent hard. Het is hartstikke druk en je hebt ook nog eens file. Je bent maar nét op tijd voor je toets, dus je vliegt naar je tafel, pakt je pen uit je tas en je hoort vrijwel direct “Jullie mogen de toets omdraaien, succes!”. Komen de antwoorden van de vragen direct naar boven? Of moet je de eerste vraag eerst meermaals doorlezen, voordat je goed beseft wat de vraag eigenlijk inhoudt? Precies, ik gok op het laatste. Dit is dus wel wat je van je hond verwacht als je zonder warming up met hem aan de slag gaat. Je haalt hem uit de auto, loopt misschien nog wel even een rondje voor een plas, maar moet dan toch écht aan de bak. Het is dan ook niet vreemd als zijn focus ver te zoeken is.
Je hond moet even schakelen. Een autorit is voor een hond niet zonder prikkels. Hij moet hier even van bij kunnen komen. Op locatie zal zijn prioriteit liggen bij de geurtjes en prikkels die er zijn. Daarnaast herkent je hond de locatie en heeft hij al een verwachting van wat er gaat komen, waardoor zijn opwinding in rap tempo stijgt. Het is dus zaak om hem de kans te geven dit allemaal op een rijtje te kunnen zetten. Een warming up is dus ook een mentale voorbereiding op datgene wat je van hem gaat vragen in de training. Zorg dus dat je minstens een kwartier van tevoren op de trainingslocatie aanwezig bent. Ga eerst een stukje met hem wandelen, zodat hij even kan acclimatiseren, de poten kan strekken en ontspannen wat geurtjes kan verkennen. Doe vervolgens een paar aandachtsoefeningen met hem, zoals een handtouch of een positie wissel (zit/ af/ sta). Samen een trekspelletje doen zorgt voor focus op jou als handler. Daarna ga je samen een minuut of 5 rennen, om vervolgens verder te gaan met de fysieke warming up.
Voorbeelden van oefeningen die je daarbij kunt doen zijn:
achtje tussen je benen door
draai in stap linksom
draai in stap rechtsom
staand een poot geven
buiging / spelboog
voorpootjes ergens op
achterpootjes ergens op
zijwaarts lopen
achterwaarts lopen
Plan dus tijd in voor een gedegen warming up. Naast de blessurepreventie, helpt het je hond ook om zich te kunnen focussen op z’n taak. Dat is toch veel eerlijker voor je hond? En vergeet niet je hond na de training goed uit te lopen. Daarover later meer.